Vervelend of avontuurlijk?

Vrijdag 31 januari rond acht uur 's ochtends stonden Kenneth en ik oog in oog, elkaar de hand schuddend op de grootste luchthaven van ons land. Beiden zo klaar als een iemand kan zijn, voor onze reis. Al op het treinstation van Rotterdam centraal afscheid genomen van het ouderlijk gezag, die wederom zo lief wilden zijn als taxi te dienen, lieten we het ouderlijk gezag van Kenneth op Schiphol achter. Evenals het vrouwelijk gezag (zijn vriendin) en haar zus en aanhang.

Rond elf uur, een uurtje later dan gepland, hing de Boeing van KLM, met bestemming Buenos Aires en met Kenneth en mijzelf aan boord, in de lucht. Om slechts dertien uur later te landen op Argentijnse grond.  Trek daar vier uur tijdsverchil vanaf en het is acht uur 's avonds lokale tijd. Door een muur van mensen en een muur van warmte, op zoek naar een buskaartje en een bus richting centrum. Met drie maanden Spaanse cursus in de achterzak en het achterhoofd, leverde dat weinig problemen op.

Zaterdag 1 februari, het eigenlijke en eindelijke begin van onze reis. Klaar om het Parijs van het zuidelijk halfrond te ontdekken. Korte broek, t-shirt en slippers aan, het is tenslotte zomer! Trek je de deur van het hostel open... Regen. De stad doet haar naam (Goede Luchten) geen eer aan. Terug naar de kamer, regenjas en poncho uit de tas en alsnog die drempel over en de stad in. Dit ritueel, al dan niet met regen en/of regenjas herhaalden we drie dagen.

Lopen. Daarmee kan ik ons verblijf in Buenos Aires samenvatten. Van wijk naar wijk en van niks naar nog minder. Zo'n grote stad, maar nauwelijks mensen op straat. Palermo, Balvanera, Recoleta, Microcentro, Congresso, La City, Puerto Maduro, Montserrat, San Telmo, La Boca, alles hebben we gezien. Maar door de regen, of door het tijdstip van de dag (ochtend/middag) waren de straten rustig en soms gewoon verlaten. Eva Perron rustte nog altijd in haar grafmonument, het Plaza del Mayo kende geen woelige demonstraties en zelfs tijdens 'El super classico' (Boca Juniors - River Plate) vielen geen gewonden.

Dat we rechtsomkeert moesten maken op advies van de politie, net buiten de wijk La Boca, omdat men daar pistolen bezit, is anders. Dat we net buiten de wijk Microcentro getuige zijn geweest van een autodiefstal, dat is anders. En dat we een pastaatje wegkauwen en aan de andere kant van het raam een ouder man een jeugdige knaap bij strot zien grijpen, want deze had zojuist geprobeerd diens portomonnee te rollen, duidelijk zonder succes, dat is ook anders.
Een toeristenmarkt in de wijk San Telmo, een bezoekje aan het Boca stadion en een rondje door de gelijknamige wijk, dat is dan weer anders.

Hoe het ook zij, vervelend of avontuurlijk, ik ben er nog niet over uit.